Op donderdag 2 november 1944 rijdt een vijftal rijtuigen vanuit Charlois in de richting van de begraafplaats Crooswijk. De inzittenden zijn eerst samengekomen voor een rouwdienst in de pastorie van Ds. J. Thomas aan de Boergoenschevliet.
Na enig overleg is er n.l. door de Hollandse politie in toegestemd, dat de begrafenis van Hans de Jong in de eigen kring mag worden geregeld, onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat er een zeer gering aantal familieleden bij aanwezig mag zijn. Verder mag de plechtigheid op Crooswijk pas na sluitingstijd plaatsvinden. Daarom zijn er in de pastorie 5 familieleden van Hans – waarvan vier per fiets uit Friesland gekomen zijn – aanwezig, enkele bijzondere vrienden en kennissen en een vijftal ouderlingen.
De rouwdienst wordt geleid door ds. Willemse. Hij leest uit de 90ste psalm en spreekt daarover. Deze toespraak is in 1946 toegevoegd aan het boek met een verzameling preken van ds. De Jong onder de titel âDe Zwijgende Godâ. Dit moment van herdenken wordt afgesloten met het zingen van Psalm 27 vers 2.
In zijn levensschets van Hans de Jong schrijft Willemse[WMS] later:
Ik las en sprak over de 90ste psalm. We waren bedroefd en tegelijk vertroost. We zagen door het geloof de Heer, die voor Hans en voor ons en voor zijn kerk een toevlucht was geweest van geslacht tot geslacht. En we hoorden tegenover talloze vragen en moeilijkheden het Goddelijk antwoord: Bergen zullen wijken en heuvelen wankelen, ook mensen worden weggenomen, maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en Mijn vredesverbond niet wankelen.
Ds. Willemse weet te vertellen dat Hans de Jong graag hoorde spelen de Marche Funèbre van Guilmant. âZe moesten die maar spelen op mijn grafâ, heeft hij eens gezegd.
Bij het open graf wordt uit Romeinen 8 gelezen en een lied gezongen. Ook Arend de Jong, oudste broer van Hans, spreekt enkele woorden. Samen met Hans de Jong worden in hetzelfde graf op de begraafplaats Crooswijk ook Wim van der Schee, Hans Hovius, Ab de Soet en Chris Cattel begraven.
Het maakt alles in de stilte van die winterse middag een diepe indruk. De najaarszon gaat bloedrood onderâŚ
